De deurtjes moesten hier ook nog rood gemaakt. 

2011 nog in het rode dak huis

2011 De eerste jonkies in het Vogelhuis

 

2011 Een van de uitgevlogene

 

2011 Nestjes werden goed bewaakt

 

2011 Goed verstopt onder de voerbak 

2011 En kleine jonkies worden groot. Dan wordt het toch wel wat krap in het hokje! 

2011 En zo werd het toch wel druk in de kooi. Tijd om groter te gaan denken. 

2011 De jonkies!

 

2011 En zo werd het tijd dat ze in plaats van een villa een château kregen!

 

2011 Het château van de zijkant. Binnenhokjes en plantjes erin.

Jonkies

2011 en kleintjes groeiden verder en verder.... 

2011 en zo kwam de Villa leeg te staan 

2011 De jonkies werden mooier en mooier 

Tot een kat de schuif van de deur van de nieuwe volière open kreeg en alles weg en dood was! Einde verhaal leek het! 

Juli 2011: Maar wat bleek: we hadden nog een ouderloos nestje in het binnenhok zitten. Echter geen enkele vogel meer om ze op te voeden. 

En enige keus die we hadden was het proberen met een pipet ze groot te brengen

 

Al na een paar dagen hadden ze het door en werden ze steeds tammer.

 

Zo lief, maar toch ging de kleinste als eerste het al niet redden.

 

Ze kwamen spontaan hun nestje uit en op je hand gevlogen om ze te voeden

 

Zo treurig dat toch de meesten het niet redden. De laaste was zo tam dat hij spontaan naar je toe kwam. Deze begon ook al zelf eivoer van je broek af te pikken. We kregen goede hoop. 

Begon al dapper zelf te eten

En vloog zo je schouder op zo tam.

Allemaal in huis waren we gek op het beestje. 

Mooi vogelnestje! 

 

Maar van de ene op de andere dag begon het beestje om te vallen en stierf dezelfde dag nog. 

En toen hadden we  helemaal      geen vogeltjes meer                                                                                                                 

Augustus 2011: Na de zomervakantie. Ons allereerste nieuwe koppeltje weer. 

Augustus 2011: En er kwam ook een tweede koppeltje bij. 

Sept. 2011: En hoewel men zegt dat 2 koppels niet goed gaat, ging het hier prima en begonnen ze ook al gelijk aan een nestje. We werden weer vrolijk na het slechte nieuws eerder dit jaar. 

 

 

 

 

 

 

 

 

De vogels kregen namen om ze uit elkaar te houden.

 

 

 

 

 

 

 

 

En zo konden we inventariseren hoe de stamlijn liep. Beau en Belle zijn maskergrijze mannen, maar één is zwartborst. 

 

Mijn rug kun je op!!!

Pingu. Tja, dat krijg je als je erop lijkt. 

Van kwik, kwek en kwak bleken er 2 helemaal witjes (mannen) te zijn en 1 grijze man (wildkleur)

En zo eindigden we in 2011 toch nog met 11 zebravinkjes.

Maak jouw eigen website met JouwWeb